Bardo to miejsce zamieszkania ostatnich ludzi. Bastion resztek cywilizacji, która przetrwała tragedię wielkiego potopu. Jednak po dekadach spokoju miasto zaczęło nękać nowe zagrożenie. Od lat nie rodzą się w nim dzieci, a te, które narodziły się wcześniej znikają w tajemniczych okolicznościach. Zadaniem Stolpa jest ich odnajdywanie i przekazywanie w ręce władz. Jego prosta rola w społeczeństwie komplikuje się, gdy zaczynają go nękać przedziwne wizje. Z pozoru bezsensowne okazują się jednak czymś więcej, niż jedynie majakami chorego umysłu.
Stolp bez wątpienia pełnymi garściami czerpie z klasyków Sci-Fi jak Łowca Androidów czy Ludzkie Dzieci. Ale wyczuwalne są również inspiracje gatunkiem Noir i grami komputerowymi. Sama fabuła bazuje jednak głównie na opowiadaniu Daniela Odijii. Scenarzysta komiksu to przede wszystkim znany i ceniony pisarz, dla którego Stolp jest pierwszym krokiem w świecie opowieści obrazkowej i jest to wyczuwalne w jego pracy. Tytuł jest nieco przegadany, a narracja widocznie odbiega od tego, z czym mieliśmy do czynienia dotychczas. Na szczęście stworzona przez niego gęsta, mroczna fabuła świetnie się czyta i zasiewa w umyśle czytelnika ziarno zaciekawienia dalszymi losami bohaterów. A Ci są żywi, wielowymiarowi i co tu dużo mówić – szalenie intrygujący.
Antyutopijny charakter opowieści podkreśla jego obłędna strona graficzna. Rysunki Wojciecha Stefańca żyją własnym życiem, są pełne dynamizmu i kontrastowych kolorów. Przypominają wręcz album z pracami wybitnego malarza, świadomie imającego się różnych technik graficznych, którego jedynym ograniczeniem jest rozmiar papieru, na którym przyszło mu pracować. Wszystko dla dobra sztuki. Podziw może wzbudzać zwłaszcza sposób zaprezentowania narkotycznego tripu głównego bohatera rozrysowany w nieprzeciętnie sugestywny sposób. Styl, w jakim autor przedstawia Bardo nie pasuje do gatunkowych klisz, jakie zazwyczaj są bezwstydnie powielane przy tego typu tytułach. Kamienice i stare rozpadające się miasto zamiast futurystycznych budynków ze szkła i metalu wyglądają dosyć znajomo. Nic dziwnego, skoro każde większe Polskie miasto posiada ulice podobne do architektury aglomeracji stworzonej rękoma Stefańca.
Komiks pozostawia czytelnika w zawieszeniu i zaciekawieniu. Jest to jednak w pełni uzasadnione. Tajemnica to jedna z cech gatunkowych kryminału, do którego Stolp pośrednio się zalicza. Pewne elementy fabularne znajdują rozwiązanie w pierwszym tomie, ale jak się okazuje przynosi to jeszcze więcej pytań niż odpowiedzi. Na nie przyjdzie nam poczekać do kolejnej odsłony serii, która zgodnie z zapowiedzią ma zamknąć się w 4 tomach.
Tytuł wydany nakładem Wydawnictwa Komiksowego jest częścią serii Nowy Komiks Polski, której cechą rozpoznawczą zaczyna być wysoka jakość. W wypadku Stolpa mamy do czynienia z imponującym wielkością komiksem, wydanym na grubym papierze i w solidnej twardej oprawie. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, ile uwagi poświęcono tej kwestii i szczerze liczę, że wydawnictwo utrzyma równie wysoki poziom w przyszłości.
Jest to komiks trudny w odbiorze i nie koniecznie skierowany do każdego czytelnika. Z drugiej strony, gdy trafi w jego gusta – tak jak miało to miejsce w moim wypadku – wciąga bez reszty. Miłość do antyutopijnych scenariuszy Sci-fi może być bardzo dobrym powodem by po ten tytuł sięgnąć. Mogą nim być też obłędne rysunki Stefańca, który coraz bardziej rozpycha się na polskim rynku komiksowym i wszystko wskazuje na to, że jego największe dokonania są jeszcze przed nami. Jakikolwiek powód nie stanie za zaopatrzeniem się w we własny egzemplarz Stolpa będzie powodem ze wszechmiar słusznym. Jest to jeden z jaśniejszych punktów tego roku na rodzimym rynku komiksowym. Osobiście już nie mogę się doczekać momentu, kiedy ponownie będę mógł zanurzyć się w mrocznym Bardo.
Tytuł: Stolp
Wydawnictwo: Wydawnictwo Komiksowe
Data premiery: 15.06.2017
Autor: Daniel Odija (scenarzysta), Wojciech Stefaniec (rysownik)
Liczba stron: 116
Oprawa: Twarda
Druk: Kolorowy
Seria/cykl: Nowy Komiks Polski
