Miasteczko Buckaroo w stanie Oregon jest na ustach wszystkich. Ale bynajmniej nie dlatego, że udało się tam pobić rekord Guinnessa w największej jajecznicy usmażonej przez leworęcznych rdzennie amerykańskich kucharzy Chinooki. To by było mieszkańcom nawet na rękę. Jednak prawdziwym powodem jest fakt, że to właśnie stąd pochodzi rekordowa liczba seryjnych morderców, którzy przez dekady zebrali imponująco krwawe żniwo.
Palacz książek zmieniający w żywe pochodnie Biblioteki wraz z czytelnikami. Czacha rzeźbiący w szkieletach swych ofiar. Zabójczy duet – czyli brat i siostra mordujący jedynie bliźniaków. Blondynka, która ukatrupiła każdego podrywającego ją nieszczęśnika. Morderca OCB traktujący ludzi niczym żywe płótna dla makabrycznych dzieł. Ale najbardziej znanym z nich wszystkich jest Palcojad – morderca obgryzający koniuszki palców swych ofiar aż do kości. Jego rozprawa skończyła się zaskakującym dla wszystkich uniewinnieniem. Trzy lata później Nicholas Finch – zawieszony za brutalność funkcjonariusz wywiadu wojskowego – odbiera tajemniczy telefon od swojego znajomego – Elliota Carrola agenta FBI. Carrol twierdzi, że rozgryzł zagadkę łączącą morderców z Buckaroo i prosi Fincha o przybycie do miasteczka, ale gdy ten w końcu się zjawia, po jego rozmówcy nie ma już śladu. Tej nocy ktoś zaprószy ogień w pokoju hotelowym zaginionego, a późniejsze śledztwo ujawni także zwęglone ciało w łazience. Czy należy ono do Carrola? Czy Finchowi uda się rozwikłać tę zagadkę, która bardzo szybko czyni z Buckaroo istną krwawą łaźnię? I czy Crane – była dziewczyna Palcojada, a obecnie szeryf w miasteczku, może mu w tym pomóc? Sporo znaków zapytania, a już za chwilę pojawią się kolejne. Witamy w Mieście Seryjnych Morderców!
Fabuła pierwszego tomu Palcojada krąży między horrorem, thrillerem a pastiszem obu tych gatunków. Początek historii nieco na wyrost stara się szukać analogii do Milczenia Owiec, co zresztą jest nam zasugerowane już w samym, utrzymanym w odrobinę humorystycznym tonie, wstępie do tego tomu. W trakcie lektury natrafimy też na kilka odniesień do postaci Hannibala Lectera. Opowieść Joshua Williamsona czerpie pełnymi garściami z gatunkowych klisz, jednak ubiera je w nowe szaty. Towarzyszące nam poczucie deja vu jest więc jak najbardziej na miejscu, ale jest to zdecydowanie inspiracja z tych najlepszych wzorców i poczyniona z głową. Jedyne, co można by zarzucić Palcojadowi to pewien przepych inspiracji, który porównałbym do próby przeniesienia na papier tysiąca pomysłów na minutę. Były chwile, w których złorzeczyłem autorom tylko dlatego, że zamiast zgłębiać intrygujące i oryginalne wątki, Ci wprowadzali nieco na siłę nowe postaci i tajemnice. Czasami mniej znaczy więcej i chętnie zobaczyłbym historię odrobinę dłuższą, za to bardziej rozrzedzoną.
Ton komiksu przywodzi mi na myśl głównie mariaż wspomnianego Milczenia Owiec z filmem Siedem oraz serialem Twin Peaks. Momentami można wręcz narysować wyraźne granice tych inspiracji. W świecie komiksów powiedziałbym natomiast, że jest to zgrabne połączenie koncepcji z serii Odrodzenie oraz Black Monday Murders. To, co dodaje jednak całości nieco świeżości, to przede wszystkim dystans. W trakcie obcowania z tą historią odczuwałem dosyć namacalnie ile frajdy sprawiła twórcom praca nad komiksem. Tam, gdzie sytuacja tego wymaga, jest poważnie, a momentami wręcz przerażająco. Jednak gdy tylko akcja nieco zwalnia, do głosu dochodzą błyskotliwe rozpisane postaci, które stanowią motor napędowy całej mrocznej przygody. Bohaterowie intrygują złożonością charakterów i realistycznie nakreślonymi relacjami. Dla fanów komiksów Marvela pojawił się też pewien wyjątkowy smaczek – występ gościnny jednego z bardziej utalentowanych scenarzystów – Briana Michaela Bendisa we własnej osobie, poszukującego w legendarnym miasteczku morderców inspiracji do kolejnej historii.
Solidne tomiszcze jakie trafiło do polskich księgarń dzięki wydawnictwu Egmont robi niezwykle pozytywne wrażenie. W twardej oprawie znajdziemy nie tylko pierwszych 10 zeszytów serii, ale także pokaźną ilość dodatków: galerię okładek oraz okładek alternatywnych, pierwotny scenariusz pierwszego zeszytu, oryginalną propozycję wydawniczą, kilka stron zdradzających proces twórczy od pierwszych szkiców do gotowych kadrów, szkicownik Mike’a Hendersona oraz krótką biografię autorów. Pod tym względem jest nawet lepiej niż w doskonałej reedycji Hellboya, która stanowi dla mnie obecnie wyznacznik porządnie napakowanego albumu. Wielkie brawa dla wydawcy, który serwuje nam tak dopracowaną pozycję. Mam nadzieję, że kolejne tomy utrzymają ten wysoki poziom.
Palcojad został dwukrotnie uznany przez USA Today najlepszym komiksowym horrorem w roku 2014 oraz 2015. I faktycznie – w tej kategorii ze świecą szukać lepszych, krwistszych pozycji. Nawet jeżeli trafi się jakiś solidny horror jak np. Black Monday Murders, to zazwyczaj brakować mu będzie fabularnej wirtuozerii Williamsona, który z zaskakującą lekkością bawi się gatunkowymi kliszami, nieraz ocierając się wręcz o parodię, by wtem niespodziewanie uderzyć w nas wiadrem wypełnionym po brzegi posoką. Jego sztuczki wydają się z pozoru prostymi wytrychami, ale podobnie jak u Garryego Kasparova, prawdziwa magia tkwi w ich kombinacji – poszczególne składniki połączone w odpowiednich proporcjach i w odpowiednim momencie współtworzą dzieło, którego długo nie zapomnimy. Palce lizać.
Komiks tylko dla dorosłych czytelników. Za egzemplarz do recenzji dziękujemy wydawnictwu Egmont.
Jeżeli recenzja skłoniła Cię do kupna komiksu, zachęcamy do skorzystania z poniższych linków. Dzięki temu będziesz w stanie znaleźć najkorzystniejsza dla siebie ofertę, a oszczędzając jednocześnie wesprzesz Poważną Stronę i dołożysz swoją cegiełkę w tworzeniu materiałów wysokiej jakości.
Tytuł: Palcojad. Tom 3
Wydawnictwo: Egmont
Data premiery: 22.11.2018
Tytuł oryginalny: Nailbiter: The Murder Edition Volume 1
Autor: Joshua Williamson (scenariusz), Mike Henderson (rysunki)
Liczba stron: 304
Oprawa: Twarda
Druk: Kolorowy
